Le tout nouveau testament

Nee, het is niet de beste film die ik ooit gezien heb, maar onderhoudend is hij wel, de nieuwe film die al een miljoen kijkers trok. Zeker, er zit allerlei malle onderbroekenlol in, maar de sfeer is toch vooral die van een modern satirisch sprookje. Ik heb het over ‘Le tout nouveau testament’ van de regisseur Jaco Van Dormael. De titel had ook kunnen zijn: ‘de ongehoorzame dochter van god’. Voor mensen die zich in hun godsdienstige opvattingen snel gekwetst voelen is het misschien geen geschikte film. Maar kom, sinds Charli Hebdo omarmen we hier in Europa de satire, die de islam en de kerk op de korrel mag nemen, zonder dat ze direct op de kast zit. Het hoort bij onze cultuur en verzet heeft weinig zin. Ik ben zelfs bereid om er theologisch voor uit mijn stoel te komen, want de film zet je ondanks alle hilariteit toch aan het denken. En hij ontvangt prijzen. Waarom eigenlijk? Alleen maar omdat de regisseur lollig doet? Misschien ook wel. Maar bij alle hilariteit dringen zich ook ongemakkelijke vragen op.