Bed, bad en brood voor iedereen; de Conference of European Churches (CEC) in het gelijk gesteld.

Overal in Europa zwerven er mensen over straat die niet in een reguliere opvang terecht kunnen. Dat zijn vaak vreemdelingen die om een of andere reden geen ´verblijfstitel´ (meer) hebben. Mensen zonder papieren dus. Mensen die vaak  tegelijkertijd geen kant meer uitkunnen. Overal in Europa worden de kerken met deze problematiek geconfronteerd en er worden regelmatig vormen van minimale noodopvang opgezet. Onze kerk heeft daar ook ervaring mee. Overal is er dan het besef dat die noodhulp niet kan zonder te kijken naar de structurele oorzaken van de problemen.

Op 10 november jl. heeft het Europees Comité voor de Sociale Rechten (ECSR) de Conference of European Churches (CEC) in het gelijk gesteld bij zijn pleidooi voor recht op de meest basale voorzieningen voor ieder mens, ongeacht zijn of haar verblijfstatus. Onder het voorzitterschap van onze voormalige predikant van de PKB en voormalige voorzitter van de VPKB, Guy Liagre, heeft de CEC een klacht van Protestantse Kerk in Nederland (PKN) tegen haar staat aanhangig gemaakt bij het Europese Comité voor de Sociale Rechten.

Kerk, restauratie of vernieuwing?

Het verhaal van de kerk

De kerken staan voor grote uitdagingen in deze tijd. De secularisatie heeft flink huisgehouden de afgelopen 40 jaar en voor de meeste mensen in de Westerse landen heeft de kerk en het christelijk geloof een irrelevante inhoud gekregen, hoogstens gevoed door een verre resonantie van wat het ooit aan betekenis gehad heeft. Nochtans is onze hele samenleving en onze manier van denken nog steeds gebaseerd op het christelijke gedachtegoed, al zullen velen dit trachten te ontkennen. De positie die de kerk heeft gehad als aangever en grenzensteller van morele waarden is echter verloren gegaan en ze mengt zich nu nog slechts vanaf de zijlijn in het ‘maatschappelijk debat’. De kerk is, zoals dat heet, gemarginaliseerd en dreigt dit in de komende decennia nog meer te doen. De tijd waarin de kerk bepaalde wat mensen moesten denken en wat men als goed of fout diende te kwalificeren is voorbij en dat is misschien ook niet zo heel erg. Wel kwalijk, in mijn ogen althans, is dat met de afkalving van de invloed van de kerk in de samenleving ook haar verhaal verloren dreigt te gaan. Dat verhaal dat in al onze genen zit en dat vertelt over liefde, verdraagzaamheid en verbondenheid. Zou het kunnen dat dit verhaal over enkele generaties volledig verdwenen zal zijn omdat het niet meer wordt doorgegeven? En wat komt er dan in de plaats?