Het klimaat als een nieuwe religie

Al sinds jaar en dag worden we geconfronteerd met een doemscenario. Onze aarde, de enige aarde die we hebben, dreigt ten onder te gaan door menselijk toedoen. Was het in de jaren 50-80 niet de dreiging van een nucleaire winter die ons de das zou omdoen, dan was het wel het opraken van fossiele brandstoffen of de zure regen die ons leven ondraaglijk zou maken.

Iedereen herinnert zich nog wel de rampen die ons voorspeld werden door de ‘Club van Rome’. Van de zure regen hebben we niet veel meer vernomen en in de afgelopen decennia zijn gigantische olievelden ontdekt, om maar niet te spreken over de nieuwe technieken (schaliegas) om fossiele brandstoffen aan te boren. Zeker de aankomende 100-150 jaar komt de wereld niet zonder energie te zitten.

De afgelopen twintig jaar zijn we echter bang gemaakt met een nieuw verondersteld feit: de opwarming van de aarde. Het IPCC waarschuwt ons, evenals talloze klimaatwetenschappers, voor een onomkeerbare opwarming, waardoor de zeespiegel zal stijgen, hele delen van de wereld onder water zullen komen te staan en het klimaat grondig in de war zal worden gestuurd. Gebieden die nu te droog zijn, zullen (te) veel regen krijgen en gebieden die van oudsher konden rekenen op goede oogsten zullen in de toekomst veranderen in woestijnen. Gevolg van dit alles zal een massale volksverhuizing van mensen zijn, op zoek naar voldoende eten en veilige plaatsen om te wonen.